Numery. Czas uciekać.

Autor: Rachel Ward

Tytuł: Numery. Czas uciekać.

Tytuł oryginalny: NUMBERS

Liczba stron: 317

Książka Numery. Czas uciekać. opowiada o życiu nastolatków w Londynie. Piętnastoletnia Jem jest sierotą, jej mama zmarła, gdy miała 7 lat. Powodem śmierci matki było przedawkowanie. jem widzi numery wszystkich ludzi, daty ich śmierci. Nastolatka mieszka wraz z Karen,jej matką zastępczą. Chodzi to zwykłej szkoły, nie ma przyjaciół. Ale pewnego dnia zaczyna poznawać jednego z chłopców z jej klasy - Terry'ego, zwanego Pająkiem.

"Życie to tylko seria zdarzeń."

Zacznijmy od bohaterów. Jem z początku jest zwykłą dziewczyną z wieloma problemami, do których nie chce się przyznać. Nienawidzi swojej matki za to, że ją opuściła, wybrała narkotyki zamiast jej. Niema przyjaciół, nie szuka ich też, bo uważa ze i tak wszyscy z jej szkoły są nic niewarci. Nie docenia Karen, tego co dla niej robi. Jest buntowniczką. Jednak Jem zmienia się wraz z poznaniem Pająka. Gdy razem uciekają z Londynu, Jem cieszy się,że w końcu nie będzie miała spokój od wszystkich otaczających ja na co dzień ludzi. Ale gdy wraz z Terrym są już daleko od jej rodziny, zaczyna rozumieć jak wiele jej zawdzięcza. Brakuje jej koca, ciepłej herbaty, czy możliwości wzięcia prysznica.Dopiero wtedy zdaje sobie sprawę, jak ciężko musi pracować Karen, aby wszystkim dogodzić. Jem w ciągu całej książki przechodzi przez wiele trudnych momentów, które ja zmieniają. Jest postacią dynamiczną, która zmienia się wraz z rozwijaniem się akcji. Jem bardzo polubiłam, gdyż jest osoba twardą, nie poddaje się. Chce walczyć o siebie i swoje marzenia. W książce jest też wątek miłosny, w którym oczywiście występuje Jem .  Przejdźmy do Pająka. Pająk jest wysoki i chudy oraz ciemnoskóry, co znacznie go wyróżnia wśród ludzi. Od pierwszego wejrzenia zakochał się w Jem i chciał być z nią na zawsze. Pająk też nie miał rodziców, mieszkał z babcią, która taże miała tajemniczą "moc"- widzi aury ludzkie.

" Przeszłość to przeszłość."

Przejdźmy teraz to daru Jem. Widzi daty ludzkich śmierci. Wiedziała kiedy jej matka umrze, kiedy umrze Pająk, kiedy umrze ktoś kompletnie jej obcy. Patrząc komuś w oczy wiedziała, od razu kiedy umrze. Nie potrafi tego zatrzymać, nawet gdy bardzo by chciała. Ja nie potrafiłabym żyć z czymś takim, no bo jak z tym sobie radzić. Nie patrzysz nikomu w oczy, chociaż chciałabyś, ale nie chcesz widzieć kiedy ktoś umrze. Nie nazwałabym tego darem, raczej przekleństwem. Ale Jem postanowiła się nie poddać, uzała że będzie z tym żyła, choć jest to trudne. Uznała też, że nigdy nikomu nie powie kiedy dana osoba umrze. I tego się trzymała. Osobiście podziwiam Jem za jej postawę w sytuacji w jakiej się znajduje.

" Jutro może w ogóle nie przyjść. Jest tylko dzisiaj." 

A teraz od strony technicznej. Książka fajna. Inna tematyka, oryginalny pomysł. To jest wielki plus. Nie ma wielu błędów, kolejny plus. Słownictwo proste, trochę przekleństw,co dodaje emocji w całej książce, takiego napięcia. Narrator jest trzecioosobowy, bierze udział w akcji. Jest nim Jem. Polecam, zachęcam do czytania, choć ma już kilka tam ta powieść.

OCENA: 9/10